Was fijn gesprek. Als eerste aangegeven dat we ons beetje verloren voelden. Ze snapte dat maar legde nogmaals uit dat nacontroles niet zoveel zin hebben.  Omdat alle mogelijke middelen qua behandelingen zijn ingezet. Heeft het geen verschil wanneer een mogelijke uitzaaiing wordt ontdekt. De prognose is dan hetzelfde ..😏. Maar ze merkte wel dat ik daar een heel slecht gevoel bij had dus hebben nu afgesproken dat wij elkaar 1x per drie maanden telefonisch spreken en als ik eerder wat heb heb ik nu rechtstreeks nummer van haar verpleegkundige en kan ik natuurlijk gelijk terecht. Dit geeft mij wel wat rust.
Ze zei ook dat de angst nu het grootste struikelblok is en dan een hele grote. Het enige wat dat kan verzachten is de tijd zegt ze.
We hebben ook geïnformeerd naar haar artikel over studie op Facebook en daarop zei ze dat mijn diagnose daarvoor net wat te vroeg was maar ze denkt ook wel dat we al het mogelijke gedaan hebben om te terugkomst te verkleinen. Het is nu aan mij om daar ook beetje in te gaan geloven..Dat zal nog best een tijd lastig zijn.  Maar tijd geneest alle wonden...Dus 😉.
Ze zei dat ik vooral lief voor mezelf moet zijn en veel leuke dingen moet doen om mn zinnen te verzetten! Dus op naar de leuke dingen!  We gaan ervoor!  Liefs van ons.  X