En ineens zijn we alweer 6 weken verder. Twee weken na het onderzoek in het LUMC kreeg ik een telefoontje dat ik geen draagster ben van het gen, niet erfelijk dus! Wat een opluchting!! Afgelopen vrijdag de laatste van 4 AC kuren gehad. Op naar de 12 Taxol kuren. Eigenlijk gaat het heel goed. Behalve de vermoeidheid (en dat is voornamelijk de eerste week na kuur) gaat het goed. De zondag en maandag na de derde kuur wel erg misselijk geweest. Die zondagochtend nog heerlijk buiten gespeeld met Kids, er lag ruim 10 cm sneeuw! Grote sneeuwpop gemaakt en op de tuin met de slee achter de trekker gesleed! Maar toen s middags werd ik ineens misselijk. Maar dat was woensdag weer over. Mn smaak is ook week een stuk minder op het moment dat maakt de zin in eten wel minder.
Maar nog even teug naar woensdag 1 februari....vandaag een afspraak met Monique om 4 haarwerken te passen. Helaas valt sinds afgelopen zondag mn haar flink uit. Ik droeg het veel in knotje om niet steeds overal losse haren te vinden en te zien. Maar hierdoor had ik een enorme grote klit gekregen achterin mn haar. Zondagavond heeft milan toen met tranen in zn ogen zitten kammen met conditioner....De haren bleven komen. Toen we woensdag bij Monique kwamen zei ze gelijk...Nou meis ik denk niet dat je het gaat redden.. slik...dat was wel heel heftig in te horen. Ze had 4 pruiken waarvan er 1 echt mooi was. Dus was het; we kunnen het er nu afhalen of nog paar dagen uitstellen. Toen er voor gekozen om het gelijk te doen. Zo wat was dat heftig zeg!! Echt heel erg moeten huilen...wat ongelooflijk confronterend en oneerlijk!! Voor Milan was het ook erg moeilijk om mij zo te zien! Ben je ziek en krijg je dit ook nog. Maar ja, al snel herpakten we ons en werden we weer redelijk positief. Het haarwerk is erg mooi en maakt veel goed. Maar het blijft lastig die kale kop!
Toen we thuis waren kwamen de Kids al snel uit school. Lieke zei eerst mam ben je bij de kapper geweest en keek toen goed en zei of is het al de pruik! En daarna gelijk...mag ik m even op... Jens zag het ook en vond het vooral interessant. Lars was spelen en kwam later thuis. Ik zei zie je niks aan me? Oh ja je hebt je pruik al....mag ik je kale hoofd zien? Ik vind dat zelf heel erg moeilijk. Totdat lieke zei...."mama het maakt mij niet uit hoor van binnen ben je toch nog dezelfde..." De schat! En toen heb ik hem afgezet. Er werd beetje gelachen en gevoelt en de pruik werd gepast. En toen over tot de orde van de dag. Heerlijk hoe kinderen kunnen relativeren!! S middags kwamen mn ouders langs...ook voor hun was het vreemd maar ze vonden de pruik mooi staan. Al met al hele enerverende dag.
De volgende dag had ik met Cynthia afgesproken om te gaan wandelen...maar ineens stonden ze met zn vijven (Cyn, Peet, Far Roos en Jel) op de stoep. Allemaal lekkere dingen meegenomen voor een high tea. Om me te steunen met mn nieuwe haar! Lieve vriendinnen!!
Twee weken later was de opening van het nieuwe schoolplein. Ik zit in de commissie die dat georganiseerd heeft. Na paar jaar is het er eindelijk van gekomen. Ze waren het er al snel over eens dat ik de opening moest verrichten omdat ik de eerste voorzet had gegeven. Maar ja om daar nu te gaan staan met paar honderd man om je heen...uiteindelijk met elkaar gedaan en ik heb lintje geknipt. Stiekem toch best trots op ons en mezelf!
Afgelopen donderdag 23/2 hadden we weer afspraak met Dr Levinga. Ze was echt super tevreden en de tumor was enorm snel geslonken!! Yess! Hier doen we het allemaal voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten